Σαν σήμερα πριν 20 χρόνια πέθανε απο καρκίνο στο Λονδίνο ο Βρετανος punk / rock τραγουδιστης και στιχουργος Ian Dury {Ian Robins Dury 12/5/1942 – 27/3/2000} σε ηλικια 57 ετων.
Στα εφτά του, κατά την επιδημία του 1949, προσβλήθηκε από πολυομυελίτιδα και πέρασε περίπου 1,5 χρόνο σε νοσοκομεία και κλινικές αποκατάστασης, πριν γραφτεί σε ειδικό σχολείο /νοσοκομείο. Η μητέρα του όμως, προτιμούσε μια πιο ακαδημαϊκή μόρφωση για τον Ian κι έτσι τον έγραψε στο Royal Grammar School-High Wycomber, όπου η τιμωρία για όποια απειθαρχία ήταν να μαθαίνει τεράστια αποσπάσματα ποίησης, κάτι που διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα πορεία του, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος. Στα 16 του έφυγε από εκεί και σπούδασε σε διάφορα κολλέγια Τέχνες και ζωγραφική.
Το 1971 δημιουργεί την πρώτη του μπάντα Kilburn and the High Roads και κυκλοφορούν δύο άλμπουμς, πριν τελικά διαλυθούν μετά από 4 χρόνια το 1975. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για τη δημιουργία του γκρουπ Ian Dury (and the Blockheads) με το οποίο έγραψε ιστορία στη βρετανική punk / rock και new wave σκηνή. Με τους Blockheads κυκλοφόρησε συνολικά εννέα δίσκους, με τον τελευταίο να βγαίνει στην κυκλοφορία δύο χρόνια μετά το θάνατο του.
Οι στίχοι του Ian Dury παρότι μιλάνε για την καθημερινότητα, είναι γεμάτοι λυρισμό ποίηση κι ταυτόχρονα με ωμό χιούμορ, πολιτικές και κοινωνικές τοποθετήσεις, σεξουαλικές ατάκες και χαρακτήρες σχεδόν θεατρικούς. Το 1981 έγραψε το τραγούδι “Spasticus Autisticus” για να εκφράσει την περιφρόνησή του για το “Έτος ΑμεΑ”, που είχε ανακηρυχθεί διεθνώς εκείνη τη χρονιά. Το ρεφρέν “I’m spasticus, autisticus”, είναι εμπνευσμένο από την ταινία “Σπάρτακος”, όπου οι σύντροφοι του επαναστάτη, τον υπερασπίστηκαν λέγοντας ”I’m Spartacus” όταν κλήθηκαν να τον παραδώσουν. Ο Dury, όντας ΑμεΑ και ο ίδιος, ήταν πολύ ευαισθητοποιημένος με τα άτομα με αναπηρία και περιέγραψε το κομμάτι ως “πολεμικό λυγμό”. Το 2012 το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε για την τελετή έναρξης των Παραολυμπιακών του Λονδίνου.
Το 2002, στο αγαπημένο μέρος του Dury στο Richmond Park του ΝΔ Λονδίνου και με την επιμέλεια του γιου του, κατασκευάστηκε ένα παγκάκι που είχε γραμμένους επάνω του τους στίχους από το “Reasons to be cheerful”, κομμάτι του Ian Dury που είχε αγαπήσει πολύ ο κόσμος. Το παγκάκι λειτουργούσε με ηλιακή ενέργεια κι έδινε τη δυνατότητα σε όποιον το επιθυμούσε να συνδεθεί και να ακούσει 8 τραγούδια και μία συνέντευξη του Ian. Δεν λειτουργεί πλέον, λόγω αλλεπάλληλων βανδαλισμών.
Το 2009 στο Λονδίνο ανέβηκε το μιούζικαλ “Hit me! The life & Rhymes of Ian Dury”, βασισμένο στη ζωή και το έργο του. Το 2010 η ταινία “Sex & Drugs & Rock & Roll” μας μεταφέρει στη βρετανική punk σκηνή, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και παρακολουθεί τη ζωή του Ian Dury, ζωντανεύοντας τη συναρπαστική διαδρομή του, από την παιδική του ηλικία και τον αγώνα του ενάντια στην πολιομυελίτιδα, μέχρι και την κατάκτηση της κορυφής των charts, με την ανάδειξη του σε entertainer παγκοσμίου βεληνεκούς.
https://www.youtube.com/watch?v=0WGVgfjnLqc
