Rhapsody in …glue by Tom Waits.
(A’ μετάδοση μέρους μιας παλιάς μου συνέντευξης με τον Αμερικανό καλλιτέχνη, στο Κόσμος 93,6 -ΕΡΤ)
Μου το είπε και το εννοούσε . “Στην δεκαετία του ’60, δεν συνέβη τίποτα καλλιτεχνικά αξιόλογο, κοιμόμουν. Ο άνθρωπος που πάτησε το delay στην προσωπική κονσόλα και παλαίωσε πραγματικά, μοναδικά και πατεντάρισε αυθεντικά την προσωπική του Τέχνη. Τον βλέπεις του μιλάς απο κοντά, τον ακούς πάνω στη σκηνή και νομίζεις ότι δείχνει και ακούγεται πιο παλιός από ότι είναι. Αυτά πριν 4 σχεδόν δεκαετίες.
Δεν δοκίμασα ποτέ το κοκτέιλ που μου περιέγραψε ! Η ζωή είναι μικρή.
Κολλημένος αλλά και ‘μαγικά σύγχρονος΄ των Gershwin και των μεγάλων Blues men του Νότου, των αρχών του προηγούμενου αιώνα. Το αλκοόλ ήταν πάντα για αυτόν το μέσο παλαίωσης, ο καταλύτης και η πόρτα για να εμφανιστεί στη παγκόσμια Διονυσιακή σκηνή. Είναι ο μόνος σύγχρονος καλλιτέχνης που θα μπορούσε να αποτυπώσει κωμικοτραγικά την Ολύμπια πράξη, όταν ένα αστροπελέκι πρόσφατα εξαύλωσε 45.000 βαρέλια παλαιωμένου Bourbon στο Kentucky.
Δεν έχω συναντήσει άλλο καλλιτέχνη που ανοιχτά να μου εξιστορεί τις πηγές έμπνευσης του απνευστί για ενα (1) ολόκληρο λεπτό ! Ποιά ήταν τα είδωλα του; Μήπως έχετε ακούσει εσείς;
