Σας ακούω ανελλιπώς αρκετά χρόνια. Αρκετά χρόνια στην κοσμάρα μου!
Περίπου από τα 17 μου στην Αθήνα και απ’ όταν διάβαζα για τις πανελλήνιες εξετάσεις, ως τώρα που είμαι 30 ετών και σας γράφω από τη Ζυρίχη όπου ζω μόνιμα.
Όλα αυτά τα χρόνια έχω αρκετές στιγμές μαζί σας, από συντροφιά σε διάβασμα, έως παρέα με φίλους από πολλά μέρη του πλανήτη και ειδικά ισπανόφωνους. Την περίοδο που ζούσα στην Ισπανία τους έλεγα πως έχουμε έναν ψαγμένο ραδιοσταθμό στην Ελλάδα που παίζει τραγούδια στη γλώσσα τους και όχι μόνο.
Σας ευχαριστώ για τη σπουδαία παρέα κατά το διάστημα της μεγάλης καραντίνας τον χειμώνα του ’21 που την πέρασα αρκετά μόνος σε νέο σπίτι. Σε ένα τέλειο Σαββατιάτικο (ή και Κυριακή) απόγευμα -από αυτά που κλεινόμασταν από τις έξι στο σπίτι- με jazz αφιέρωμα, αποφάσισα να πουσάρω τον εαυτό μου και να ξεκινήσω να παίζω τρομπέτα. κάτι που έλεγα για χρόνια και δεν το έκανα.
Έστειλα μήνυμα στον αδερφό μου την απόφασή μου για να δεσμευτώ παραπάνω, και αυτός με τη σειρά μου με δέσμευσε ακόμα πιο πολύ που έστειλε ότι μου την παράγγειλε να μου την κάνει δώρο για τα γενέθλιά μου. Προς ενημέρωσή σας, δεν έχω προς το παρόν να δώσω στην ιστορία μου κάποιο σπουδαίο τέλος.. καθότι δεν έχω γίνει κανας σπουδαίος τρομπετίστας, αλλά βγάζω κάποιες σωστές νότες και βλέπουμε μέχρι να κάνω ένα live στο Half Note που έχω τάξει ήδη σε πολλούς φίλους!
Καλό μήνα σούπερ Kosmos!