“Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια” – Μια συνομιλία με τον Στέλιο Καζαντζίδη, 32 χρόνια πριν. Μέρος 2ο

Tρίτη 15 και Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου, 8 με 9 το βράδυ, στο Δεύτερο. 103.7.
Την ξανακούμε, καθώς αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 19 χρόνια από τότε που έφυγε. Με την εμπειρία των όσων ακολούθησαν. Διαπιστώνουμε πόσα απ’ όσα λέγονται τότε, ήταν εξαιρετικά προφητικά. Aλλά και πόσα, ίσως και να μοιάζουν πια εμμονές μιας εποχής.
Ο Καζαντζίδης του 1988 λοιπόν, βρίσκει «επαιτεία του καλλιτέχνη» την περιήγηση στα «μέσα» για διαφημιστικούς λόγους. Μιλάει για τον τρόπο που διαλέγει τα τραγούδια του και επιμένει ότι τα θέματά του είναι παντοτινά, ανεξάρτητα από το αν « ο κόσμος θέλει να τα ξεπερνάει αλλιώτικα» καθώς «όταν το στομάχι διαρκώς τρώει κρέατα, θέλει να ακούει ανάλαφρα». Μιλάει για τους σύγχρονους και τους παλιούς συνθέτες. Για τον Καλδάρα, τον Δερβενιώτη, τον Άκη Πάνου αλλά και τα «Πέτρινα χρόνια» του Σταμάτη Σπανουδάκη. Επιμένει ότι «Όταν δεν έχεις τη δύναμη να επιβάλλεις, τότε ακολουθείς το ρεύμα». Και διαλέγει τα πρώτα από τα παλιά του τραγούδια που θα έλεγε, αν ξανανέβαινε στο πάλκο – δεν έγινε ποτέ.
Παράλληλα, προσπαθούμε μια ευρύτερη επιλογή τραγουδιών, με βάση την ιστορία του τραγουδιστή, τα σημερινά δεδομένα αλλά και την εποχή που λέγονται όλα αυτά. Πάντα με την πεποίθηση και με στόχο ότι «Πρέπει να ξέρεις μηχανή να κόψεις μαύρα μάτια».
ΥΓ: Η φωτογραφία είναι από το αρχείο του Πέτρου Παράσχη, ο οποίος είχε σχεδιάσει και το εξώφυλλο του δίσκου του 1988.