Σήμερα στις «Ιστορίες Κλασικού Ραδιοφώνου» με τον Παντελή Σιβρή, κλείνουμε με ανάμεικτα συναισθήματα την ανίχνευση μας στο «γκρίζο» 1973, ενώ στο βάθος αχνοφέγγει το 1974, ίσως η πιο λαμπερή χρονιά για την Ελλάδα μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Όσοι γύριζαν στην Ελλάδα μετά από χρόνια και βόλταραν στους δρόμους, έβλεπαν μια Αθήνα τσιμεντοποιημένη. Έλειπαν πολλά νεοκλασικά όμορφα κτήρια, αλλά και ιστορικά όπως οι φυλακές Αβέρωφ. Στη γωνία Βασιλίσσης Σοφίας και Μεσογείων στους Αμπελοκήπους, ένα παγωμένο τσιμεντένιο θηρίο ετοιμαζόταν να διαδεχθεί την υπέροχη Βίλλα Μαργαρίτα, που είχε γκρεμιστεί την προηγούμενη χρονιά. Το ίδιο συνέβαινε και σε άλλες πόλεις και αυτός ο «οικοδομικός πυρετός εκσυγχρονισμού» χωρίς σχέδιο, ήταν άλλη μια πληγή της χούντας.
Απόψε εκτός από τα «παραλειπόμενα» της χρονιάς, ξανά – ακούμε και κάποια τραγούδια που επιμόνως ζητήσατε, από αυτά που δεν ακούγονται συχνά και λέμε μερικές τελευταίες σκέψεις, αφού κάθε τέλος εποχής είναι και μια καινούργια αρχή.
Αυτά και άλλα πολλά, 20.00 – 21.00, στο Δεύτερο Πρόγραμμα 103 .7. “Ιστορίες από το παρελθόν που ακόμα λάμπουν”!
Στις φωτογραφίες η «Βίλλα Μαργαρίτα» που κοσμούσε την είσοδο των Αμπελοκήπων μέχρι το 1972, η «Καμάρα» στη Θεσσαλονίκη του΄73 με το τσιμέντο να «πνίγει» το παρελθόν, η «μοντέρνα» Πλατεία Ομονοίας και το λιμάνι του Πειραιά του ’73, ζωγραφισμένο σε κάτοψη από τον Αγήνορα Αστεριάδη, αφού ως γνωστόν όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζουνε όλα ζωγραφιά.