Ήταν Αύγουστος του 1969 στις Η.Π.Α. σε μία μικρή πόλη στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, όταν στις 15 του μηνός ξεκίνησε το φεστιβάλ του Woodstock.
Αμφιλεγόμενο εκείνη την εποχή, όμως ο χρόνος το κατέγραψε στην ιστορία της μουσικής ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές στον 20ο αιώνα. Πολλά πήγαν στραβά σ’ αυτό το φεστιβάλ. Η εκτίμηση που δόθηκε στις αρχές μιλούσε για 50 χιλιάδες κόσμου, η προπώληση έδειχνε διακόσιες. Οι διοργανωτές αποφάσισαν να αλλάξουν και να βρουν άλλο χώρο από τον αρχικό ώστε να χωρέσουν τελικά εκεί μισό εκατομμύριο άνθρωποι που αψήφισαν όλες τις δυσκολίες για να απολαύσουν τρεις ημέρες με μουσική, αγάπη και την ελπίδα ότι θα αλλάξουν τον κόσμο .
Το Woodstock ήταν μία γιορτή ελευθερίας, ειρήνης και διαμαρτυρίας κατά του ρατσισμού και του πολέμου στο Βιετνάμ. Μπορεί κανείς να διαλέξει πολλές μουσικές ιστορίες, που δεν λέγονται συχνά. Ιστορίες στενά συνδεδεμένες με τα τραγούδια και τους δημιουργούς τους.
Η πρώτη ιστορία εξελίσεται στην αρχή του φεστιβάλ. Υπήρχε προβληματισμός για το ποιός θα ανοίξει το Woodstock.
Το φεστιβάλ είχε αργήσει να ξεκινήσει γύρω στη μία ώρα. Οι διοργανωτές πάσχιζαν να βρουν καλλιτέχνη έτοιμο να βγει στη σκηνή. O Tim Hardin ήταν σε…άλλους κόσμους εκείνη την ώρα, οπότε ο Richie Havens θα έκανε το ξεκίνημα. Καθώς του ζητούσαν να παραμείνει στη σκηνή, αναγκάστηκε να αυτοσχεδιάσει. Το αποτέλεσμα ήταν αυτή η μοναδική, γεμάτη πάθος και συναίσθημα ερμηνεία στο Woodstock που ξέρουμε όλοι. Ο Richie Havens έμεινε στη σκηνή για πάνω από τρεις ώρες, γνωρίζοντας την αποθέωση με μία επί τόπου διασκευή του παραδοσιακού γκόσπελ τραγουδιού «Motherless Child», το οποίο μετονόμασε σε «Freedom».
