Η εικοσάλεπτη διαδρομή για το σχολείο, κάθε μέρα επί 13 χρόνια, συνοδευόταν από κίνηση και νύστα. Το πρωινό ξύπνημα δεν ήταν ποτέ το αγαπημένο μου.
Λίγο πριν φτάσουμε, όμως, η ώρα πήγαινε οχτώ και ο Προκόπης Δούκας μας καλημέριζε από τη συχνότητα του Kosmos.
Έτσι, ξεκίνησε η αγάπη μου για τις μουσικές του κόσμου, για καλλιτέχνες, γλώσσες, και μουσικές που δεν είχα ξανακούσει. Όταν διεκόπη η λειτουργία του σταθμού, τα πρωινά μου έγιναν πιο μουντά. Ευτυχώς κάποια στιγμή η “κανονικότητα” επανήλθε. Και ως φοιτήτρια μακριά από το σπίτι, στην Κομοτηνή, συνέχιζε να με συντροφεύει με τον πρωινό καφέ πριν τη σχολή, ή όταν αποφάσιζα να μην πάω για μάθημα, θυμίζοντας μου κάτι από το σπίτι. Τότε- λόγω ελεύθερου χρόνου- έμαθα και αγάπησα και άλλους ραδιοφωνικούς παραγωγούς (κ. Παντζόγλου, Λ. Αντωνόπουλος, κλπ.) όχι μόνο για τις μουσικές τους επιλογές, αλλά και για τις απόψεις και προτάσεις τους.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους για τον καινούριο Kosmo(s) που μου συστήσατε!
